Kansarmoede en sociale uitsluiting zijn woorden waarvan de betekenis veel impact hebben op diegene die ermee te maken krijgen.
We merken geregeld onbegrip als men het over de armoedeproblematiek heeft.
”Hij heeft het aan zichzelf te danken…, Er is werk genoeg, waarom vindt zij er dan geen…, Waarom zijn ze ooit aan kinderen begonnen…, Zijn moeder was net zo lui,…”
Hierin legt men de schuld bij de mensen zelf, men wil het een plaats geven waarom dit net die persoon overkomt.
Wat ons opvalt als we mensen aanspreken over armoede is dat iedereen een andere invulling heeft bij het begrip en veel mensen denken dat het enkel gaat over het ontbreken van financiële middelen.
Dit is natuurlijk voor een groot deel zo, als men amper middelen heeft zijn de drempels tot een menswaardige manier van leven (te) hoog.
Armoede zorgt echter ook voor het ontbreken van fundamentele rechten zoals onderwijs, gezondheidszorg, deelname aan de maatschappij, onderdak,…
“Armoede is als het ware een spinnenweb die een bedreiging vormt op elk levensdomein.”
(*Prof Vrancken)

Meer dan 1,7 miljoen Belgen leven in armoede, waarvan 700000 Vlamingen.
De decenniumdoelen geven weinig hoop, de doelstellingen voor 2017 zijn nog lang niet in zicht op geen enkel levensdomein. 10,8 % van de Vlamingen leeft in armoede en de kinderarmoede stijgt jaar na jaar, de cijfers zien vuurrood.
In Zelzate is de kinderarmoede één van de hoogste in het land, 7 kinderen op 100 leven er in armoede.Een cijfer wat sterk aangrijpt ondanks het feit dat we niet in 1 van de meest welvarende regio’s wonen.
Verder weegt de kostprijs van de huidige besparingen het zwaarst door op de gezinnen met de laagste inkomens.
Als er geen beleid komt met andere inzichten zal volgens de decenniumdoelen van de Armoedebarometer het armoedecijfer blijven toenemen.